Grobbendonk, 17 december 2021.
Waar waren we gebleven? Op terugweg, juist!
Het vervolg....
Het slot: einde
Het slot: roman van Franz Kafka
Die eclipstoeristen hebben zeebenen. Althans, dat denken ze. Héhé, we zullen ze eens testen.
Zoiets moet Poseidon, of Neptunus, of wie het ook is die in de Drake Passage al dan niet eens goed roert, gedacht hebben toen we de oversteek aanvatten.
De eerste 36 uur na het wegvaren uit de Antarctische convergentiezone zijn dan ook heel erg bumpy. Weliswaar geen "8 meters" meer maar wel een meer dan stevige deining. De stoelen in het restaurant blijven dus nog even verankerd.
Zicht naar buiten vanuit het restaurant.
We vullen de dag met het luisteren naar voordrachten, rondkuieren (eerder: rondstuiteren) op het schip, aperitieven voor de middag, high tea in de namiddag, uitkijken naar zwemmend en vliegend "wildlife" op het dek, en.... het checken van de recentste corona-reisregels. Want die veranderen van dag tot dag en we willen uiteindelijk toch wel weer thuis geraken. We laten dat echter nog niet teveel aan ons hart komen en genieten nog met volle teugen van het goede leven aan boord.
De zee komt pas tot bedaren als we de volgende ochtend terug in de lijzijde van Zuid-Amerika de Atlantische Oceaan opvaren. Ook het zonnetje is weer van de partij dus nog een laatste dag rondkuieren en genieten op het dek.
Het is ook het goede moment om een groepsfoto (of enkele groepsfoto's) te maken!
Omdat het al zo lang geleden is, tijd voor een volgende neuspeutersessie!
Deze test moet ons ervan verzekeren dat we van de Chileense autoriteiten toelating krijgen om aan te meren in Punta Arenas en om daarna van boord te mogen. We hoopten dat deze test ook al zou kunnen dienen voor de nieuwe richtlijn die stelt dat je Frankrijk alleen binnen mag met een test van niet ouder dan 48 uur. Helaas.... dat blijkt organisatorisch niet haalbaar want we hebben nog een overnachting in Santiago en onze vlucht vertrekt pas in de namiddag. Alleszins worden de nodige afspraken voor de volgende test alvast gemaakt: die zullen we in Santiago krijgen, na onze terugvlucht vanuit Punta Arenas. We kijken er al naar uit, een mens kan niet negatief genoeg zijn!
Terwijl we de Straat van Magelhaen opvaren, gunnen de weergoden ons voor de laatste avond op zee een waanzinnig mooie zonsondergang.
Leefden we niet in een pandemie-tijdperk, zou dit de perfecte afsluiter zijn voor deze reisblog, toch?
Maar het is 2021 en de omikronvariant wil ook zijn zegje doen.
Dus we eindigen dit verhaal met een hoofdstukje: Kafka goes Antarctica.
De ontscheping op zaterdag 11 december verloopt vlot. Iets minder vlot verloopt de chartervlucht van Punta Arenas naar Santiago. Met enkele uren vertraging landen we in de Chileense hoofdstad. Eerste vraag aan de lokale gidsen die ons (in 2 bussen!) ophalen: covidtest, waar, wanneer? Grote verbazing. Covidtest? Dat hebben jullie toch niet meer nodig? Euh.... jawel, want anders mogen wij morgen het vliegtuig niet op. Oops, het is zaterdagavond, bijna 20 uur...
Lang verhaal kort: heel veel over en weer getelefoneer....(er liep ergens iets mis in de communicatie tussen het schip, het hotel en de lokale gidsen) en om 23 u. komt er nog een verpleegster naar ons hotel om onze 6de test af te nemen!
Als de volgende ochtend de resultaten via mail arriveren, blijken bijna alle namen en paspoortnummers fouten te bevatten - de verpleegster had die 's nachts nog allemaal moeten intypen en was duidelijk vermoeid...
Dankzij de vastberadenheid van Margreet van Untamed Travelling en de goeie service van de hotelreceptionist komt alles - op de allerlaatste minuut voor ons vertrek - in orde!
Het inchecken voor de vlucht naar Parijs neemt een eeuwigheid in beslag, met alle bijkomende documenten (waaronder het laatste covidtest-resultaat!) die moeten gecontroleerd worden.
Ook een beetje bagage-overgewicht en een verloren boardingpass kunnen ons niet tegenhouden: iedereen geraakt tijdig aan boord van het vliegtuig en we zetten koers naar Europa.
In Parijs worden de telefoons weer opgezet. Biep biep - sms - corona alert - testcode en in afwachting van het resultaat in quarantaine gaan....
Echt waar? Echt waar!
Waarom? Wel, op het Belgische PLF formulier dat we netjes ingevuld hadden, moet je invullen welke landen je bezocht de voorbije 14 dagen. Sommigen hadden hier ook "Antarctica" toegevoegd, alhoewel dit strikt genomen geen land is, maar desondanks toch in de dropdownlijst van het PLF-formulier staat... De regels om naar niet-Europese landen te reizen zijn als volgt: er is een "witte lijst", daarop staan alle landen waarnaar je mag reizen. Landen op de witte lijst kunnen groen, oranje of rood zijn en in functie van die kleurcode gelden er andere regels i.v.m. testen en quarantaine. Zo is Chili groen, dus geen bijkomende testen/quarantaine in België als je vandaar terugreist. Voor landen die niet op de witte lijst staan, geldt per definitie dat je getest moet worden en in quarantaine moet. Antarctica, geen land maar een continent zijnde, staat niet op de witte landenlijst. Dus.... Kafka op zijn best!
Alhoewel. We moeten het gewoon toegeven. We hebben geen enkele, maar dan ook geen enkele pinguïn met een mondmasker gezien! En we hebben ze allemaal geteld!